Waarom beoordeling in het land zo pijnlijk is - en hoe u dit kunt oplossen

Best practices voor vertaalkwaliteit bevelen vaak "in-country review" (ICR) aan, vooral voor de vertaling van marketing- en verkoopgerelateerde content. Deze stap in de kwaliteitsborging maakt gebruik van de expertise van mensen die:

• Ken de klanten en de markt
• Zijn native speakers van de doeltaal, maar hebben ook een goed begrip van de brontaal
• De stem en het merk van uw bedrijf begrijpen
• Onafhankelijk zijn van de vertalers (bij voorkeur onderdeel van je eigen bedrijf)
• Zijn getraind in het beoordelingsproces en begrijpen wat ze wel en niet moeten doen als onderdeel van de beoordeling

Sommige bedrijven passen dit proces toe omdat ze onmiddellijk de waarde inzien van het feit dat hun eigen lokale marktexperts de vertalingen goedkeuren waaraan door een externe leverancier is gewerkt.

Ze zijn enthousiast over het feit dat hun marketingteams, medewerkers of partners in het land snel naar de professionele vertalingen van topkwaliteit kijken, in de verwachting dat ze de vertaling doorlezen en het uiteindelijke stempel van goedkeuring geven.

Helaas wordt de herzieningsstap, als het werk eenmaal begint, al snel een enorm knelpunt, waardoor de vertaaltijd veel te lang wordt. Omdat het zo omslachtig is, wordt de stap van controle in het land uiteindelijk genegeerd, tot het moment dat iemand klaagt over de slechte kwaliteit van de vertaling.

Wat maakt het beoordelen van vertalingen in het land zo moeilijk?

Hier zijn vier belangrijke uitdagingen waarmee bedrijven vaak worden geconfronteerd:

###1. Tweetalige medewerkers zijn geen vertalers of redacteuren.
Vertalen is een vak apart. Als u iemand zou moeten kiezen om marketingteksten in uw brontaal te beoordelen, bijvoorbeeld Engels, zou uw belangrijkste criterium dan "iedereen die Engels spreekt" zijn?

Natuurlijk niet. U wilt iemand die ervaring heeft met het maken van kopij in die taal. Dat iemand een taal spreekt, wil nog niet zeggen dat hij of zij waardevolle feedback zal geven.

De recensenten kunnen zelfs wijzigingen voorstellen die gebaseerd zijn op minder kennis en onderzoek dan de vertaler tot zijn beschikking had.

###2. Beoordeling in het land zelf wordt toegewezen aan mensen die nog een fulltime baan te doen hebben.
Om een veelvoorkomend voorbeeld te gebruiken: in-country marketingteams moeten doelstellingen halen, aan evenementen werken en deelnemen, en ander werk doen.

Wanneer iemand hen vraagt om 600 zinnen te herzien, meestal met behulp van een tool die ze zes maanden niet hebben aangeraakt, zakt het naar de onderkant van hun lijst.

De evaluatie in het land zelf is gewoon niet hun eerste prioriteit. De kans is groot dat hun tijd eigenlijk waardevoller is voor het bedrijf als ze worden besteed aan hun kerncompetenties.

###3. Beoordelaars in het land wordt gevraagd een ingewikkeld proces te volgen.
Ze krijgen een spreadsheet met de Engelse en vertaalde zinnen, of een pdf-bestand om opmerkingen aan toe te voegen, of ze worden gevraagd om de tool te gebruiken die de vertalers gebruiken.

Niets lijkt op de voltooide website of het voltooide document.

De inhoudsstroom is vreemd en niets heeft veel zin. Het is tijdrovend, vereist veel heen-en-weer en het rondsturen van bestanden.

4. De beoordelaars krijgen geen duidelijke richtlijnen over wat voor soort feedback nodig is. Zonder zeer specifieke richtlijnen over wat voor soort opmerkingen worden gevraagd, raken beoordelaars snel gefrustreerd terwijl ze op zoek gaan naar fouten en elke mogelijke verandering documenteren, zelfs zeer subjectieve, "happy-to-glad" veranderingen.

Ze willen bijna elke vertaalde zin bijwerken, en dat is veel te veel werk. Ze vragen zich terecht af: "Waarom betalen we voor een professionele vertaling als we het allemaal opnieuw moeten doen?"

De belangrijkste tekortkomingen van traditionele vertaalbeoordeling

Wanneer het revisieproces in het land begint te lijden, is een veelgemaakte fout die bedrijven maken om de revisie in het land uit te besteden aan een tweede vertaalbureau, in de veronderstelling dat ze gewoon een 'tweede paar ogen' kunnen krijgen.

Hoewel dit betekent dat een andere taalkundige de kwaliteit van de vertaling kan controleren, heeft die persoon niet dezelfde kijk op stijl, merk en stem. Ze hebben niet elke dag contact met de eigen klanten van het bedrijf.

En het tweede vertaalbureau vindt vaak meer dingen om te veranderen dan echt nodig is, alleen maar om te laten zien dat ze goed werk leveren en om te laten zien dat ze een vertaalbureau van hogere kwaliteit zijn in de hoop de vertaalopdracht binnen te halen.

Het is in wezen het betalen van een leverancier om de prestaties te bekritiseren voor een baan die ze zelf hopen te verdienen - het is bevooroordeelde en subjectieve feedback. En het brengt het proces verder weg van het merk in plaats van er dichter bij te komen.

Door gebruik te maken van traditionele, handmatige vertaalprocessen, zijn beoordelingen in het land een hoofdpijn voor alle betrokkenen. Hier zijn de drie belangrijkste tekortkomingen van het "ouderwetse" proces:

1. De taalkundige keuzes werden gemaakt door vertalers zonder enige context.

De kern van het probleem was dat de vertaler niet precies zag hoe het eindproduct eruit zou zien bij publicatie. De vertaler werkte de ene dag aan de navigatiemenu's van een website, de volgende dag aan een marketingcampagne en de dag erna aan een productbeschrijving. In plaats van vanaf het begin een vertaling van hoge kwaliteit te maken, werden er al vroeg fouten in de vertalingen geïntroduceerd, simpelweg omdat de vertaler niet de volledige context zag waarin een zin zou worden gebruikt.

2. Vertalers konden niet zien of hun vertalingen zouden passen.

Ook al heeft de vertaler vanaf het begin taalwonderen verricht om een perfecte vertaling te leveren, de vertaling paste vaak niet in de ruimte toen de inhoud uiteindelijk werd gepubliceerd.

Als de vertaler de afstand had kunnen testen voordat hij zijn vertaling publiceerde, had hij een kortere vertaling kunnen kiezen, of hij had de projectmanager kunnen vragen wat hij moest doen.

Omdat technologieën dit niet ondersteunden, werd de taak om ervoor te zorgen dat alles perfect paste vaak overgelaten aan de beoordelaar in het land, of erger - de eindklant - om het probleem te ontdekken.

3. Vertalers konden niet communiceren met de beoordelaar in het land zelf.

In traditionele processen was er geen manier om de persoon die de vertaling maakte te verbinden met de persoon die de beoordeling in het land uitvoerde.

Alle vragen moesten via verschillende andere mensen gaan, wat veel te veel tijd in beslag nam om een antwoord te krijgen, en er was geen context om de discussie te helpen.

Een typisch heen-en-weer zou er als volgt uitzien: "Wat betekent het woord 'ondersteuning' op lijn 635?" "Wat is lijn 635?" "Het maakt deel uit van een websitevertaalproject." "Waar verschijnt het op de website?" "Ik heb geen idee!"

Moderne vertalingen reviewen is eenvoudig

Gelukkig hebben de huidige vertaalbeheersystemen deze problemen opgelost — niet door het revisieproces in het land zelf te veranderen, maar door het vertaalproces zelf te veranderen.

De moderne, contextuele vertaalinterface van Smartling stelt vertalers in staat om precies te zien hoe hun vertalingen zullen worden gebruikt, in de exacte context waarin ze zullen worden gepubliceerd.

Vertalers kunnen zo snel zien wanneer een vertaling te veel ruimte in beslag neemt.

Het geeft vertalers de vrijheid om advies en verduidelijking te vragen wanneer ze dat nodig hebben.

Het biedt hen de middelen om volledig te begrijpen wat ze vertalen, zodat ze de eerste keer de vertaling van de beste kwaliteit kunnen leveren.

En Smartling geeft uw lokale reviewers ook dezelfde mogelijkheid om de vertalingen precies te zien en te beoordelen zoals ze zullen worden gepubliceerd.

Keer op keer zien we onze klanten opgelucht ademhalen als de beoordeling in het land wordt omgezet in wat het oorspronkelijk bedoeld was: een eenvoudige kwaliteitscontrole die niet te veel van hun tijd in beslag neemt.