Vertaling versus tolken versus ondertiteling: wat is het verschil?

De termen vertalen en tolken (of vertaler en tolk) worden vaak door elkaar gebruikt en kunnen voor verwarring zorgen. Voeg daar andere lokalisatietermen aan toe, zoals ondertiteling (of ondertitelaars), en het water lijkt nog troebeler te worden. Toch behandelen ze zeer verschillende aspecten van lokalisatie - en vereisen ze zeer verschillende vaardigheden. Daarom is het niet ongebruikelijk dat taalexperts zich alleen in het een of het ander specialiseren.

Veel bedrijven die willen uitbreiden naar nieuwe markten, leren de fijne kneepjes van het gebruik van lokalisatie on the fly. Het vinden van de juiste taalkundigen voor hun inhoudsbehoeften kan een uitdaging zijn. Het is dus van cruciaal belang om niet alleen de verschillen tussen deze termen te begrijpen, maar ook hoe ze passen in de algemene lokalisatiestrategie van een bedrijf.

Vertaling

Vertalen is het proces waarbij een geschreven tekst in de ene taal in een andere taal wordt omgezet. Dat klinkt misschien rechttoe rechtaan en relatief eenvoudig. Maar het is verre van dat.

Vertalers zijn gebonden aan de tekst. Dat wil zeggen, ze moeten ervoor zorgen dat de originele geschreven boodschap nauwkeurig wordt overgebracht - in dezelfde stijl, toon en register - maar zonder verfraaiing of weglatingen (geen aanpassingen die de betekenis enigszins zouden kunnen veranderen). Om ervoor te zorgen dat de vertaling goed leest en kan worden begrepen, moeten vertalers tegelijkertijd de grammaticaregels, syntaxis en taalkundige nuances van de doeltaal respecteren.

Het resultaat - de vertaalde tekst - moet op zichzelf staan, onafhankelijk van de brontekst. Op die manier heeft de boodschap de best mogelijke kans om bij het nieuwe publiek net zo effectief over te komen als bij het oorspronkelijke publiek.

Zoals u zich kunt voorstellen, vereist een kwaliteitsvertaling veel specificiteit, vooral wat betreft de taalkundige keuzes die in de professionele vertaling worden gemaakt. Hoewel vertalers de brontaal en -cultuur grondig moeten begrijpen, zijn de grondige kennis van de doelcultuur en het vermogen om goed in de doeltaal te schrijven van het grootste belang. Daarom werken vertalers meestal vanuit hun andere taal naar hun moedertaal.

Als het vertaalproces goed wordt uitgevoerd, verloopt schriftelijke communicatie met een meertalig publiek probleemloos. Daarom is de lijst met vertaalbare inhoudstypen onbeperkt. In principe kan al het geschreven materiaal dat bedrijven gebruiken om met hun klanten, werknemers of zakenpartners te communiceren, vertaald worden.

Transcreatie

Naarmate meer en meer bedrijven lokalisatie omarmen als onderdeel van hun wereldwijde marketingstrategie, is de term transcreatie steeds prominenter geworden. Maar er is soms verwarring over wanneer bedrijven om vertaaldiensten moeten vragen en wanneer ze in plaats daarvan transcreatiediensten nodig hebben.

Transcreatie wordt voornamelijk gebruikt in marketingcontexten en is een kruising tussen vertaling en contentcreatie. Simpel gezegd, het gaat meer om het creëren van teksten die emotioneel resoneren met een nieuw publiek. Hoewel taalkundigen de originele kopie als inspiratie of basis kunnen gebruiken, hoeven ze zich niet zo nauw aan die kopie te houden. Inderdaad, de getranscreëerde kopie zal vaak een complete heruitvinding van uw inhoud zijn.

Als zodanig lijkt transcreatie in veel opzichten meer op copywriting en wordt het meestal uitgevoerd door copywriters die vaak materiedeskundigen zijn in de doelmarkt. Omdat het een meer gespecialiseerde dienst is dan technische vertaling, is het ook duurder. Daarom moet het strategisch worden ingezet.

Niet alle inhoud zal profiteren van transcreatiediensten. Maar bedrijven zouden kunnen overwegen om transcreatiespecialisten in te schakelen voor slogans en slogans, advertenties, memes en andere inhoud waarvan de resonantie afhangt van een diep cultureel begrip.

Interpretatie

Interpretatie is het proces waarbij de betekenis van het gesproken woord van de ene taal naar de andere wordt overgebracht. In tegenstelling tot vertaling, wordt het meestal in realtime uitgevoerd, dus het is een veel directer, sneller proces.

Een ander belangrijk verschil tussen vertalen en tolken: professionele tolken werken in twee richtingen. Dat wil zeggen, ze worden opgeroepen om te tolken van hun niet-moedertaal naar hun moedertaal, en vice versa.

Er zijn twee hoofdtypen interpretatie:

• Simultaantolken - De taalkundige tolkt de woorden van de spreker voor het doelpubliek terwijl de spreker aan het woord is.
• Consecutief tolken — De taalkundige wacht tot de spreker klaar is of pauzeert. Vervolgens herformuleert de tolk wat er in de doeltaal is gezegd, vaak met behulp van een combinatie van geschreven notities en kortetermijngeheugen.

Tolken lopen vaak een situatie binnen zonder te weten wat de spreker van plan is te zeggen, hoe snel hij zal spreken of hoe welbespraakt hij zal zijn. Aangezien tijd van essentieel belang is, moeten tolken leren nauwkeurig te parafraseren. Er is geen tijd om te twijfelen of terug te krabbelen. Als gevolg hiervan, hoewel van tolken wordt verwacht dat ze de boodschap in dezelfde stijl, toon en register overbrengen als de oorspronkelijke spreker, ligt er minder nadruk op nuance en betekenisschakeringen.

Als het goed wordt gedaan, maken tolken het gemakkelijk om met live publiek te communiceren. Bedrijven die wereldwijd willen gaan, zullen hoogstwaarschijnlijk tolkdiensten gebruiken bij het hosten van live-evenementen, deelname aan conferenties en in andere situaties waarin directe, realtime gesproken communicatie met hun klanten, werknemers of zakenpartners nodig is.

Ondertiteling

Hoewel er een duidelijk onderscheid is tussen vertalen en tolken, heeft ondertiteling de neiging om die lijnen een beetje te vervagen. Aan de oppervlakte lijkt het elementen van zowel vertalen (de output zijn geschreven woorden) als tolken (de input, of bron, is gesproken) te combineren.

Maar in de strikte zin van het woord wordt ondertiteling beschouwd als vertalen. Meestal beginnen vertalers met het transcript van een video (geschreven in de brontaal). Vervolgens vertalen ze die tekst, waarbij ze de gebruikelijke vertaaloverwegingen opnemen: de oorspronkelijke boodschap moet nauwkeurig worden overgebracht, in dezelfde stijl, toon en register, maar natuurlijk klinken in de doeltaal.

Hier wordt het ingewikkelder.

Omdat de ondertitels uiteindelijk worden gesynchroniseerd met de originele video en de tekst op het scherm verschijnt en verdwijnt terwijl de personages praten, moet de vertaling in één oogopslag goed leesbaar zijn en niet afleiden van de video.

Dat kan helpen bij het vertaalproces. De vertaler kan leunen op visuele context en audiosignalen om de toon over te brengen en de toon te zetten, zelfs als de doelgroep de taal die wordt gesproken niet begrijpt. Maar het kan dingen ook uitdagender maken.

De ondertiteling moet overeenkomen met de spraakpatronen van de originele sprekers en de snelheid van de originele video. Als gevolg hiervan moeten ondertitelaars zich houden aan strikte tekenlimieten. Gewoonlijk mogen de vertaalde ondertitels op slechts twee regels tekst passen, waarbij elke regel niet meer dan 35-42 tekens bevat. Net als interpretatie vereist dit taalkundigen die meesterlijk kunnen parafraseren wat er op het scherm wordt gezegd.

Klaar om te beginnen met vertalen? Chat vandaag nog met ons!